Шагыйрә сагыну хисләрен шигырь юлларына салган

Бер кочаклыйсы иде үзеңне,
Бар назларны биреп, иркәләп.
Күңелемдә бөтен шатлыгымны,
Бирер идем сиңа бүлгәләп.

Бүләк итәр идем бу дөньяны,
Ялкынланып сөйгән чагында!
Кошлар белән әле ачык юлым,
Гизәр идем илләр тагын да...

Кояшымның йөзен табар идем...
Нурларына сине тиңләргә!
Шул кояшның нурларына багып,
Күкләремне телим иңләргә...

Йолдызларны урлар идем күктә,
Моңсулыкка тулгач күңелләр.
Ышануың кирәк, елмаюың,
Алар да бит нурсыз түгелләр!

Көннәремне бирер идем санап,
Белсәм иде кая китәсен?..
Фани дөньяны куып, кымшатып,
Кемнәрнедер көчле итәсең...

Саклап булмый шушы яктылыкны,
Ясалмалык җанны яралый.
Минем канда: өмет, хаклык, назың,
Сынаулардан яклап, дәвалый...

Байлыгымны өеп бирер идем,
Тик алары сиңа кирәкмәс.
Син булганда, сары көзләремнең
Сагышлары җанны өшетмәс.

Яңгырларга кушып тыңлар идем,
Чишмә кебек, матур тавышың.
Җилләр өзгән кызыл яфракларның
Күзәтәмен әкрен агышын...
Сагынамын...