Күктән иңә җиргә матурлык

Буш вакыты булдымы – ул кулына каләм алып, күңелендәге хисләрне шигырь юлларына сала. Рәмзия ханымның чираттагы иҗат җимеше белән таныштырабыз. 

Күктән иңә җиргә матурлык
Җилкәсенә җилдән ап-ак шәлен ябып,
Тып-тын басып, җиргә кыш атлый.
Энҗе бөртекләрдән бизәкләрне салып,
Матурлыгын кабат исбатлый.

Кошлар тынган, яфрак кыштырдамый.
Кар шыгырдый көлеп, шаяртып.
Җир йокыга киткән, сулар акмый,
Карлар ява җирне агартып.

Каеннардан күз алырлык түгел,
Көмеш күлмәкләрен кигәннәр.
Ап-ак бәскә төрелгән кәүсәләре
Тәрәзәгә башын игәннәр.

Әкият бар кышның асылында - 
Тирә-як тын, нинди хозурлык!
Рәссам кулы кагылгандыр, дисәм,
Күктән иңә җиргә матурлык.