«Исәнме кыш»

Исәнме, кыш!
Исәнме, кыш, киләсеңме
Ап-ак карларың белән!
Елтыр балкыган бәсләрең,
Мамык көртләрең белән.
Кил син, әйдә, бураннарың,
Көчле җилләрең белән.
Шул җилләргә каршы торган
Туры кояшың белән.
Көчле җилләр җиңә алмас
Бердәмлек, татулыкны.
Җиңәр сугыш афәтен булдырган
Тиранны, дошманлыкны.
Карын кебек сафландыр син
Явызларның күңелен.
Җан кыймыйча очырсыннар
Тынычлык күгәрченен.
Көртең белән күмелсеннәр
Әшәкелек, кан кою һәм усаллык.
Бәсең кебек балкып торсын
Җирдә дуслык, татулык.
Кояш чыксын күңелләрдә,
Тыныч суласын халык.
Әй, явызлар, ишетәсезме?
Жинәр барыбер хаклык!
Разилә Камалиева.