Евдокия Лукина “Зәй офыклары” газетасын яратып укый

“Аллага шөкер, күзләрем яхшы күрә. Хәтта кечкенә әйберләрне ерактан күреп алам, ләкин узган көздә китап укуны ташладым. Ә газеталарны көн саен укыйм. Газеталарда ак кәгазьдәге кара хәрефләр белән язылган мәкаләләр укырга җайлы. Әлбәттә, элекке кебек тиз укып булмый, әмма мин ил, рес-публика, район яңалыклары белән кызыксынам, газетада таныш йөзләрне күрәсем килә. Тырыш хезмәтләре белән тормышта уңышларга ирешкән якташларым турында укырга бик яратам”, - ди ул.

Евдокия Степановна Югары Баграж авылында туып-үскән. Сугыш беткәндә ул җиденче классны тәмамлаган була. Аннан Алабуга педагогика училищесына укырга кереп, Федот авылында урнашкан балалар йортында тәрбияче булып эшли. Биредә сугыштан кайткан хуҗалык эшләре буенча директор урынбасары, Туңылҗа егете Василий белән танышып гаилә коралар. Аннан Лукиннар гаиләсе Иске Зәйгә күченеп килә, биредә йорт салалар. Василий - янгын куркынычсызлыгы хезмәте башлыгы, Евдокия исә ак чиркәүдә урнашкан типографиядә хәреф җыючы була.

- Ул еллардагы “Кызыл Зәй” газетасындагы язмалар әле дә хәтеремдә, мин эшләгәндә әлеге газетаның редакторы Хисамиев иде. Минем бөтен тормышым диярлек хәрефләр, текст документлары туплау һәм җыю белән бәйле. Элек текстларны машинкаларда җыя идек, әгәр дә бер генә хата китсә дә, яңадан эшләргә туры килә иде. Шуңа күрә мондый эшкә грамоталы кешеләрне генә алганнар. Мин һәрвакыт укырга яратканлыктан, һөнәри осталыгым да, хәтерем яхшы булуы да шуңа бәйле дип уйлыйм, - ди ул.

1962 елның язында, Зәй райо-ны бетерелү сәбәпле, типография Түбән Камага күчерелә. Евдокия Степановна аннан прокуратурага суд кәгазьләре белән эшләүче хезмәткәр булып эшкә күчә.

- Әлбәттә, без дә, башкалар кебек үк, авыр вакытларны, ачлыкны кичердек. Сугыш елларында үлән, алабута ашау безне ачлыктан алып калды. Кыс-касы, яшь вакытта алган “витаминнар” миңа гомерем буена җитәрлек. Күпләр кебек кан басымым күтәрелеп интекмәү бәлки шуңа да бәйледер. Аллага шөкер, сәламәтлегемнән зарланмыйм, - ди ул.

Кызы Валентина әнисенең көндәлек режимны үтәве турында әйтә.

- Әниебез ризыкны талымламый. Нәрсә әзерләсәң, шуңа риза булып ашый. Ә менә сөтле чәйне бик яратып эчә, – ди Валентина.

Хәзер инде Евдокия әби фатирыннан чыкмый, ә яшь чагында туган авылыннан Алабугага яки Чаллыга кадәр җәяү барган чак-лары да булган. Ул тормышында аралашкан, очрашкан кешеләрне яхшы хәтерли.

Айгөл Яруллина фотосы.