Яратыгыз хатын-кызны!

Хатын-кыз булу бәхет ул,

Ходайдан килгән бүләк.

Шул бәхетнең кадерен белеп,

Матур яшәргә кирәк.

Ана булу ләззәтен дә

Бары хатын-кыз татый.

Баласы да бит яратып,

Назлап, "әни",- дип атый.

Нәфислек бөркә үзеннән,

Эретә йомшак сүзе.

Мәшәкатьләр борчыса да,

Балкып тора гел йөзе.

Хатын — кыз нечкә күңелле,

Шатлыктан да яшь түгә.

Иңнәренә төшсә кайгы -

Еламыйча да түзә.

Хатын-кыз ул бик көчле зат,

Җил-давылга бирешми.

Дәшми тарта тормыш йөген-

Зарлану һич килешми.

Хатын-кыз изге күңелле,

Хыянәтне дә гафу итә.

Әрнеп янса да йөрәге,

Елмаеп гомер итә.

Гаилә тоткасы да үзе,

Иренә һәрчак терәк.

Шуңа күрә хатын-кызның

Кадерен белергә кирәк.

Хатын-кыз зирәк, акыллы,

Уйлап башлый һәр эшен.

Ярдәм итә дус-туганга,

Бирә төпле киңәшен.

Хатын-кыз һөнәр иясе,

Бар эшкә дә ул уңган.

Хезмәтне сөйгәнгә күрә,

Тормышы да гел булган.

Хатын-кыз ул сабыр халык,

Үтә күпме сынаулар.

Киртә була алмый аңа,

Хәтта иң биек таулар.

Хатын-кыз була бәхетле,

Яшәүгә булса теләк.

Ташып торса көч һәм дәрте,

Янында булса терәк.

Бәхетле булырга хаклы,

Һәр хатын-кыз дөньяда.

Яшиселәр килеп тора

Яратучы булганда.

Ир-егетләр, сезнең кулда

Гүзәл затның бәхете.

Яратыгыз чын күңелдән -

Шунда яшәү рәхәте!

Яратыгыз хатын-кызны,

Кадерләгез, ир-атлар!

Сөйгәнегез гомер буе

Янәшәгездән атлар!

Нурсилә Җиһангирова